Na de douche vroeg deze morgen was ik wakker om mijn bagage,
natte kleren inbegrepen in te pakken en mijn ontbijt op te eten deze morgen. Op
weg naar het kantoor van de busmaatschappij heb ik nog gestopt in de bakker en
een beetje fruit gekocht in de straat.
Met de mooie opkomende zon en een capocino op een terras
voor de busmaatschappij heb ik ontspannen kunnen wachten tot het minibusje kwam
opdagen met bestemming Skopje. Gelukkig niet helemaal volzet en met mijn
rugzakje hardhandig achteraan in de koffer weggewerkt kon onze lange rit door
de met sneeuw bedekte bergen beginnen. Gezien de nogal bedenkelijke staat van
de Albanese en Macedonise wegen was ik redelijk verrast hoe vlot de reis
eigenlijk verlopen is. Ook de grensovergang van Albanië naar Macedonië duurde
niet lang en zonder lastige grenswachters.
Mijn voornemen om een serieuze deuk in mijn 500 bladzijden
dikke boek te lezen viel wat tegen. De hele busrit had ik een Franse en een
Duitse (Macedonise & Bosnische famillie) toerist waarmee ik gezellig kon
babbelen. Leuke en verrassende medepassagiers. Vooral de Duitse toeriste die
een Macedonie vader en Bosnische moeder heeft heb ik veel bijgeleerd over de
verhoudingen in de Balkan.
Zoals verwacht werden we door de taxi chauffeurs
‘overvallen’ in het bus- en treinstation en gelukkig is het treinstation nog
altijd bouwvallig. Niet zoals het centrum van Skopje dat in de laatste drie
jaar volledig herbouwd is en … onherkenbaar veranderd is.
Samen met de Franse toerist zijn we tot art hostel
gewandeld, ik voor één nacht en hij voor drie nachten tot hij terug naar France
vliegt.
Voor we zijn gaan slapen hebben we nog wat samen gaan
shoppen in Skopje en de stad wat verkennen. Vele officiële gebouwen zijn
herbouwd, overal zijn er standbeelden geplaatst in de stad van onbekende
“bekende Macedoniërs” en het ziet er allemaal wat fake uit! Hoe dan ook na een
kleine maaltijd en enkele lokale biertjes zijn we beiden gelukkig gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten