Eindelijk, na lang wachten, een klein beetje plannen, praktische
voorbereidingen en een klein beetje dromen over de komende reis is het
eindelijk zo ver : “het vertrek!”
Nadat ik gedropt was op het stationsplein van Brugge,
waarbij de voorbereidingen voor de ijssculpturen al bezig waren (eentje die ik
dit jaar zal missen), was het tijd om trein 01 van deze reis te nemen nl de IC
Brugge-Oostende van 9h29. Een treinrit die ik al zo vele malen gemaakt heb
… een beetje saai!
Eenmaal in het station van Oostende, momenteel één grote
bouwwerf, een rustig wandelingtje naar het tramstation. Kaartje afstempelen en
dan tram 01 Oostende-Adinkerke van deze reis, de kusttram van 10h
helemaal tot in Adinkerke. Tot mijn grote verbazing zaten de kusttrams deze
morgen zeer goed gevuld, ook de mijne, met hoofdzakelijk … laten wij zeggen de
iets minder jonge medemens. Na van Oostende tot in Middelkerke een leuke babbel
met één van de passagiers die deze winter aan de kust woont kon ik het tweede
gedeelte van de rit, die toch een dik uur duurde, genieten van een aangenaam
tramritje.
In Adinkerke heb ik helaas mijn aansluiting met de bus naar
Adinkerke gemist. Dan maar even de omgeving van het station verkend en
uiteindelijk in de “verloren hoek” met een goed biertje wat tijd gedood. Een
‘zin’ moment.
Om 12h15 kon ik Bus 01 naar Duinkerke nemen die
vertrekt net naast de halte van de kusttram. Bus 2B, ticket kost 1€40,
vertek om het uur iedere dag van Adinkerke station en rijdt tot de andere zijde
van Adinkerke waarbij de bus halfweg het station van Duinkerke aandoet.
Een grappig moment voor mij was dat een ouder koppel die ook
in Adinkerke opstapte mij aansprakt in het Frans tot het bleek dat wij beiden
van Brugge waren. Zij reden een klein stukje met bus 2B mee tot enkele
kilometers voorbij de grens en hebben dan langs de zee terug gewandeld tot in
De panne … zodat ze de westenwind in de rug hebben, slim!
Eenmaal in Dunkerke gare begon de “mirde” met de treinen.
Helaas reden er vandaag heel weinig trein en door werken was het onmogelijk tot
in Calais te treinen. Uit armoede heb ik naar een vervangende bus moeten lopen
(met 35kg bagage) die reed tot in Hazebrouck. Aan FIP tarif (50%) betaalde ik 13€30
voor een ticket Dunkerque – Abbeville.
Na met Bus 02 Dunkerque – Hazebrouck van 13h10
aangekomen in Hazebrouck bleek ik gelukkig nog een betere aansluiting te hebben
dan de controleur mij doorgaf op de bus.
Om 14h35 kon ik op trein 02 stappen, Hazebrouck – Arras,
een wat onbewogen rit in een modern elektrisch treinstel met bijna geen
passagiers, uitgezonderd enkele jonge ‘snotapen’ die zwaar onder hun donder
kregen door de kaartjesknipster. Tegen mij was zij trouwens extreem beleefd en
vriendelijk.
In Arras heb ik eerst in het centrum geshopt om een nieuwe
gsm en kaart te kopen, nadat in Hazebrouck de poging mijn oud frans nummer te
herladen grandioos mislukt was, ondanks de hulp van meerdere helpende handen in
het station van Hazebrouck.
Eenmaal de shopping over kan ik trein 03 TER 43912 Arras
– Amiens van 16h37 nemen in Arras (net terwijl ik dit schrijf rijden we
Arras binnen op de trein waar ik nu zit!) voor de laatste reis vandaag.
In Amiens had ik opnieuw wat tijd over, deze maal heb ik een
koffie en een croissant genuttigd voor ik de laatste trein van de dag kon
zoeken.
Trein 04 TER 2017 die om 18h23 vertrok uit Amiens is
een IC trein uit Paris die verder rijdt tot in Boulogne met na Amiens een
eerste stop in Abbeville, het prachtige station waar ik moet afstappen. Na een
korte rit in wat aftandse IC rijrtuigen kon ik in de duisternis afstappen in
een prachtig verlicht Abbeville gare.
Helaas stond mijn host niet in het station, wij hadden om
18h00 afgesproken maar ik was bijna een uur te laat aangekomen. Kwam er nog bij
dat mijn franse gsm & nummer niet werkte. Dan maar iemand in de stationshal
aangesproken en Etienne zowel op zijn mobiel als vaste lijn proberen te bellen
… geen antwoord. WAT NU????
NET op het moment dat ik wilde het station verlaten om een
hotel te zoeken in Abbeville belde Etienne terug om te zeggen dat hij en enkele
andere CS’ers tegen het station er eentje aan het drinken waren. Oef … zoals ze
dat zeggen.
Na van de anderen afscheid te nemen, reed Etiennen mij terug
naar Fontaine-sur-somme waar hij woont in een prachtig oude gerestaureerde
hoeve. Werkelijk iemand die houd van historie. Na een lekkere maaltijd, een
leuke babbel en het is tijd om het licht uit te doen voor de dag. Een
gecompliceerde reis met veel bussen en treinen maar uiteindelijk toch een
geslaagde missie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten