Deze morgen was ik al weg voor iedereen wakker was in de
flat. Na de lange wandeling langs de boulevar van Tanger tot gare Tanger ville
kon ik rustig mijn reservering kopen voor de trein naar Assilah, de bestemming
voor vandaag. Zoals gebruikelijk viel de loketbediende van haar stoel van
verbazing “j’ai jamais vu un ticket comme ça!” Maar ik kreeg zonder problemen
mijn gratis reservering en nog een grote stempel op mijn FIP ticket als bonus. Met
wat vertraging kwam mijn trein aan in het station van Assilah. Het stadje ligt
een goed half uur stappen van het station maar bijna de hele weg liep ik met
zicht op zee, strand en het stadje. Het oude ommuurde centrum is best
aangenaam, met de wit-blauw geschilderde muren en de vele grappige
schilderingen op de muren. Gelukkig was ik redelijk vroeg vandaag zodat ik voor
de andere toeristen hier was en de vele toets die proberen geld van mij te trogelen.
Na enkele dagen in Marrok begin ik al een routine te kweken en ik sluit de
klassieke “hello my friend, where are you from” meestal af met “good luck with
the tourists” … als toerist mag men toch ook een beetje plezier hebben met de
toets hé …
Hierboven de niet toeristische en hieronder de toeristische 1pk voertuig
Buiten de toets zou ik Assilah heel mooi en heel rustig
(voor Marrok standaards) noemen. Na een grote wandeling in de oude stad, in de
haven in het stadsparkje heb ik nog iets gegeten in een klein standje en een
thee om wat te relaxen. Niets zo hulp vol als een Marrok thee op een terras met
een pijpje om te ont stressen. Want Marrok is redelijk stressend en als ‘westerse
toerist’ vind ik het noodzakelijk om iedere mogelijkheid te gebruiken om te
relaxen.
Maar ja, de vroege middag terug de trein naar Tanger ville,
weer de lange wandeling langs de boulevard tot de mask zijn appartement. Ik
moet nog mijn bagage weer in de rugzak plooien, wat bij werken op internet en
als er nog een uurtje over is, even de ogen dicht doen. Als wij hier vertrekken
een laatste maal de lange wandeling langs de boulevar tot Tanger ville met de
rugzak en dan is het een race van 48 uur met treinen, bussen, boten en enkele
fikse wandelingen tot ergens rond Malaga bij een goede vriendin.
Maar voordat het zo ver was heb ik eerst nog afscheid
genomen van the mask, ik ben blij na vier jaar terug de bekendste CS host van
Marokko terug te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten