Deze morgen viel het opstaan na een tweede zware nacht best mee.
Na het afscheid van mijn host, die nog heel diep aan het slapen was – werkelijk
diep, de korte afdaling naar de port van Bonifacio. In een kleine zijstraat heb
ik de bakker nog gevonden voor een bagget voor ontbijt, waarschijnlijk mijn
laatste bagget van deze reis. Van het toerisme bureau heb ik de trap genomen
die lang de oude stadsmuren loopt tot aan de port. Mijn knieën waren blij als
ik in de port was
Ik moest niet lang wachten nadat ik mijn ticket had gekocht
voor S. Teresa di Galura, 9€ voor mijzelf en 9€60 voor mijn rugzakje,
afzetters!
De kleine ferry is exact dezelfde dan 4 jaar daarvoor, er is
geen lekje verf veranderd! De overtocht verliep een beetje hobbelig omdat er
een sterke stroming stond haaks op onze vaarrichting. Tijdens de korte
overtocht van een uurtje had ik het gevoel een symbolische stap te maken tussen
het grondgebied van France en die van Italië. Naarmate Bonifacio almaar “mistiger
werd” kreeg ik een duidelijker beeld van S. Teresa di Galura. Een symbolische
overgang!
Toen ik enkele voetstappen van de ferry had gezet stond mijn
host mij al op te wachten met zijn overweldigende bos haar. Na een stop op de
markt voor wat fruit en de supermarkt voor de rest zijn we naar zijn
appartement gereden voor een … spaghetti, tja t’is Italië voor iets hé.
Voordat we de avond afgesloten hadden met een bezoek aan de
heropening van een bar in de haven zijn we nog naar een dorpje op een berg
gereden zo’n 20 minuten hiervandaan. Jimmy drinkt altijd water uit een
natuurlijke bron in dit dorpje, lekker gezond.
Nu zit ik hier gezellig met mijn voetjes op de zetel, muziek
op de achtergrond, de houtkachel lekker warm en een slaperig hondje naast mij
op de zetel … slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten