Na een redelijk goede nachtrust moest ik mijzelf te vroeg
uit bed plooien voor mijn douche en mijn rugzakje samen te plooien … met toch
een beetje tegenzin.
Zoals gewoonlijk hebben Paolo zijn familie mij een lekker
ontbijt voorzien en deze keer zelf een lunchpakket meegegeven voor op de ferry
deze nacht en op de trein morgen in Kroatië.
Paolo’s vader heeft mij een laatste maal tot het station
gereden, een allerlaatste arrivedechi en het was vaarwel Macerata. Zoals ik
tegen Paolo zei had ik veel geluk bij hem en zijn familie ziek te zijn!
Op de directe regionale trein van Macerata naar Ancona kwam
ik al snel tot de conclusie dat het landschap veel “platter” is voorbij Macerata
en een stuk minder interessant. Het laatste deel van de rit reed onze trein
langs de kust op een “grote spoorlijn” en ook de passagiers zijn anders. Ancona
en ongeveer de hele strook langs de kust is veel drukker bewoond en de
landelijke sfeer van Macerata is verdwenenen.
Maar terug bij de praktische zaken van de dag. Eenmaal in
Ancona station moest ik even zoeken maar uiteindelijk vond ik de bagage
bewaring aan het loket van de toiletten. Helaas hingen er geen bordjes in het
station voor die faciliteit. Italiaanse efficiëntie waarschijnlijk.
Dat voorbij heb ik nog even de situatie bekeken voor deze
avond. Er is een gratis bus 20 die het station met de haven verbind. Er zijn
ook regelmatig treinen tussen het station en de haven die ik uiteindelijk zal
nemen … tot mijn grote spijt later!
Dan maar op de trein naar Fano gesprongen voor een korte
ontmoeting met Franca, een CS host waarbij ik uiteindelijk niet gebleven ben
omdat haar sofa HEEL oud en hard is. Ik zal het verhaal hier niet uit de doeken
doen, te lang! Zij stond inderdaad te wachten voor het station en direct hadden
bij een goed contact. Ik had maar een kleine vier uur de tijd om Fano te
bezoeken dus zijn we er direct ingevlogen. Eerst een wandeling door de oude
stad, van de Romeinse restanten tot de middeleeuwse restanten. Fano heeft veel
te bieden. Franca werd even nerveus toen een oude Italiaan een beetje te
vriendelijk was tegen haar … Italiaanse macho’s!!!
Om te eten hebben we een heel populair visrestaurant bezocht
op de vismarkt waar op dat moment half de stad wilde eten … vertaal extreem
druk. Voor bijna geen geld heb ik mijn buikje (weeral) vol kunnen eten. Het is
duidelijk aan de vismarkt een de grote vissershaven dat Fano een belangrijke
link heeft met de zee. Er is blijkbaar ook een belangrijk jachtontwerp
industrie in Fano!
Na de oude stad zijn we afgezakt naar de zee met eerst een
stop in een visser café. De seks foto’s van de vorige eeuw waren zeker … euh …
grappig te noemen. Ja, smaken veranderen met de tijden. De echte reden van ons
bezoek was een typische koffie met suiker en likeur die alleen in Fano
gedronken wordt … men wordt er warm van. Dan maar een frisse wandeling in de
haven om af te koelen.
Toen we eenmaal terug in het station stonden was ik
aangenaam verrast van de warme conversaties met Franca en ondanks deze korte
ontmoeting heeft zij een mooi beeld van Fano gegeven aan mij.
Nu terug met de trein in Ancona. Eerst natuurlijk een
rugzakje afgehaald van bij de toiletten en dan bijna onmiddellijk een trein
naar Ancona maritime. Helaas toen ik een beetje voorbij het station bij het
havengebouw stond moest ik 1 km terug naar de lokketten om mijn ticket af te
halen. Koppig als ik was niet de gratis bus 20 maar te voet door het
havengebied [Links de oude stad van mij, recht het havengebied …] naar de
loketten. Toen ik bijna direct weer buiten stond met mijn ticket heb ik deze
maal gewacht op de bus die enkele minuten later voor mij stopte … een stukje
minder vermoeiend!!!
OK, nu stond ik met mijn bagage en ticket voor het havengebouw
maar moest ik nog een kwartier wachten tot de grenscontrole open ging. Tja …
ook altijd wat! De controle was eigenlijk een klucht en ik stond op de boot die
direct naast het gebouw afgemeerd lag.
In de verdieping met de zetels, geen cabine deze maal, heb
ik ongeveer de halve zaal voor mijzelf. Of, onze boot is bijna compleet leeg.
Aan het personeel is dat ook duidelijk te merken want ze lopen er totaal
verveelt bij.
Als ik alle “administratief” werk op mijn computer heb
gedaan zal ik een zeteltje of drie nemen en hopelijk zal ik wat kunnen slapen
en zal ik nog al mijn bagage hebben morgen vroeg. Het zal een drukke ochtend
worden in Split, in minder dan twee uur moet ik wandelen van de boot tot het
station, geld uit de muur halen en een reservering kopen voor de trein als die
nog niet volgeboekt is. Ja, er kan veel mislopen!
Tot in Kroatië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten