Ik was nog net op tijd om Barbara een leuke werkdag te
wensen voordat ik mijn douche kon nemen en mijn zakje pakken voor de dag in
Podgorica. Met een warm zonnetje was het na weken van koude echt een
aanmoediging om rond te wandelen. Eerst ben ik via de millennium brug tot de
nieuwe kitscherige kathedraal gewandeld. Een combinatie van nieuwe architectuur
en imitatie van oude kunst weet ik deze kathedraal niet zo goed te plaatsen. In
een hoofdstad verder zonder kerken springt deze er wel uit.
Na de kathedraal terug naar de andere kant van de stad voor
het bus- en treinstation. Beiden direct naast elkaar waarbij het busstation
natuurlijk er veel beter uit ziet ben ik op informatie strooptocht gegaan voor
de volgende dagen en mijn verhuis naar Albanië in enkele dagen. Tot mijn grote
verassing zijn er geen direct bussen tussen beide landen, terwijl ze toch heel
dicht bij elkaar liggen. Hoe ik uiteindelijk van Montenegro tot in Albanië kom
zal ik in het volgende verslagen schrijven. Conclusie is wel dat ik er meer
tijd zal over doen dan verwacht.
De verbindingen met de trein als met de bussen in de komende
dagen zijn wel heel gemakkelijk en heel goedkoop, dat is toch al iets om naar
uit te kijken.
Na een tussenstop in een gezellige bar in het centrum vond
ik het welletjes genoeg voor vandaag.
Voordat we konden onze voetjes definitief ten ruste leggen
heb ik Barbara nog mentaal ondersteund door met haar en haar hondje een uurtje
over de heuvel te wandelen. Haar hondje was heel blij te spelen met haar
tennisbal!
S ’Avonds heeft Barbara uitgebreid gekookt, pasta op
Sloveense wijze met sla en goede Montenegro biertje erbij. Vooral onze babbel
voor, tijdens en na het eten waar zeer stimulerend. Het is uitzonderlijk dat ik
de kans krijg een technocraat van Europa aan de tand te voelen. Tegen dat ik
ging slapen was zowel de geest als de maag goed gevoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten