Zoals het bijna een traditie is ben ik deze morgen samen met
Barbara opgestaan, ontbijt en heb ik afscheid genomen van alle katten en honden
in huis. Zonder mij op te jagen ben ik deze maal tot het busstation gewandeld
en 2 minuten later had ik al een busje naar Kotol. Via Cetinje, de oude
hoofdstad en Budva aan de zee zijn we over en door de bergen gereden tot Kotol
aan het kotorski meer. Een lange maar heel mooie rit door de prachtige natuur
van Montenegro.
In Kotol ben ik eerst de berg op geklommen om het fort te
bezoeken dat boven stary Kotol op de berg hangt. Een flinke klim maar het
uitzicht boven was adembenemend, zelf op een dag zoals vandaag dat er geen zon
is. Boven op het fort zag ik dat er een ruïne van een dorpje en een antieke weg
loopt aan de andere kant van de muur van het fort. Door een opening in de muur
ben ik naar de andere kant geklommen en via dit “dorpje” en de antieke weg naar
beneden gewandeld terug in stary Kotol. De constructie van deze weg is
indrukwekkend, alleen maar met wat stenen een deftige weg over de bergen
bouwen!
Kotol zelf is natuurlijk heel, heel mooi. Een wirwar van
kleine verkeersvrije straatjes, kerkjes, scheve huisjes … ja, vroeger konden ze
wel iets mooi bouwen. Door het toerisme is er duidelijk geld vandaag en de
meeste huisjes en kerkjes zijn mooi gerestaureerd en ook de straatjes zijn mooi
en proper. In Montenegro is het niet evident dat er geen zwerfvuil in de
straten ligt!
Toen ik mijn ontdekkingstocht beëindigd had voor de
belangrijkste poort was het zonnetje erbij gekomen … aaaaah, warmte! Dus een
pijpje roken en genieten van de warmte. Toen mijn pijpje over was ging de zon
achter de bergen en de duisternis was niet ver verwijderd. Genoeg voor mij om
de eerste bus terug naar Podgorica te nemen. Een dikke twee en een half uur
later stond ik terug in het busstation van Podgorica zonder daglicht.
Vanavond zal ik zoals traditioneel gezellig eten met Barbara
en dan is het alweer tijd on de oogjes te sluiten … zzzzzzz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten