Dag 92 : Van Shkoder met (de enige) trein naar Durres.

Na een zeer vroeg start, douche en lekker ontbijt dat Alma voor mij klaargezet had kon ik naar het station wandelen zonder regen vandaag! 10 minuten later stond ik voor het donker station dat volledig gesloten was zonder enig teken van leven. Gelukkig stond er een pompbediende (met nachtdienst?) die de stilte brak en met enkele woorden Italiaans van zijn kant en handen van mijn kant hebben we samen de tijd gedood. Toen de bar op de andere hoek open ging heeft hij mij meegenomen voor een (Italiaanse) koffie. Blijkbaar was dit een dagelijkse routine. Het is leuk een Albanees te ontmoeten zonder bijbedoelingen, zoals de taxichauffeurs. Zij waren zo onschuldig vriendelijk dat ik zijn koffie ook maar betaald heb, wel aan Albanese prijzen is dat heel gemakkelijk! 10 minuten voor de trein vertrekt gingen de lichten aan van het stationsgebouw, het loket ging open en de passagiers kwamen toe. Mijn vriendelijke pompbediende heeft mij nog meegenomen tot het loket en mijn ticket gevraagd (voor omgerekend 1€ Shkoder – Durres) … arrivedechi!

De voorziene treinrit van 4 uur heeft uiteindelijk 5 uur geduurd en dat in een trein zonder verwarming, ik ben in Durres aangekomen als een blokje ijs … ZO koud!!! Het langste gedeelte van de lijn tot Vores reed onze trein maximaal 5 tot 10 kilometer per uur, na Vores is het spoor in een betere toestand en sommige stukken reed onze trein hier toch 20 tot 40 kilometer per uur. Gezien de toestand van het spoor zijn dit werkelijk de maximale snelheden zonder een al te groot risico om de trein te ontsporen! De trein zelf was ook een beetje … euh … versleten. Alle ruiten beschadigd, het interieur stinkt naar kattepis (waarschijnlijk slapen de straatkatten in de treinen) en ik heb gemerkt dat er problemen waren met de remmen. Dat laatste is niet zo verontrustend want de lage snelheid en de slechte staat van het spoor remmen onze trein toch constant af.

Eenmaal in Durres kon ik nog steeds in droogte naar mijn hostel wandelen, met een kleine verkeerde wandeling rond de blok stond ik in deze moderne westerse hostel. Momenteel meer personeel dan bezoekers maar ik werd onmiddellijk gewaarschuwd dat er een feestje is deze avond en ik waarschijnlijk niet zal slapen.

Deze middag heb ik een afspraak met een Brits koppel dat hier woont maar eerst even het centrum rondwandelen en nog even het station gaan bekijken. Terwijl ik de dienstregeling stond te bekijken sprak (opnieuw) een taxichauffeur mij aan. Toen ik de Albanese spoorwegen in de hemel prees (uniek …) moest hij lachen en wenste mij het beste toe! Waren alle taxichauffeurs maar zo.

Mijn laatste wapenfeit vandaag is thee en pasteries gaan eten met Angela, Jared en hun twee kinderen. Na wat problemen met het vinden van de juiste ontmoetingsplaats heb ik hen eindelijk gevonden. Best een aardig koppeltje dat enkele weken geleden verhuisd is van Yerevan (Armenië) naar Durres. Zij geven o.a. Engelse les in een privé school.