vrijdag 30 januari 2015

Dag 91 : Van Podgorica, via Ulcinj naar Shkoder.



Ik kon redelijk goed opstaan deze morgen zonder mij veel te moeten forceren. Na een klein ontbijt en afscheid te nemen van de katjes kon ik met mijn rugzakje door de gietende regen tot het busstation wandelen. Gelukkig was ik (nog) niet doornat. In het busstation was het bijna een fluitje van een cent om een ticket te kopen (in het Engels) en de bus tot Ulcinj te nemen. Hier heb ik drie uur moeten wachten op de bus naar Shkoder en Albanië. Omdat het maar bleef katten & honden regenen was ik verplicht de drie uur uit te zitten in het busstation. Bijzonder saai, ik had liever stary Ulcinj bezocht omdat ik hier toch was en de tijd had. Het zal voor een volgende keer moeten zijn.
De bus naar Shkoder is natuurlijk een tweede hands westers busje maar die was nog in redelijke staat. Over de kleine straatjes tussen de bergen vertrokken wij in een tergend langzaam tempo richting de grens van Albanië. Gezien de grootte van de weg en de staat van de weg is dat eigenlijk de topsnelheid. De grenscontrole was bijna een lachertje, de grenswachters hebben zelf de passagiers niet bekeken in de bus en mijn paspoort niet afgestempeld. Als daar maar geen problemen van komen als ik in een week Albanië wil verlaten?





In Shoder had ik geluk dat mijn bus stopte op het “democrati” plein, op enkele minuten wandelen van mijn hostel. Toen ik uitstapte viel de regen nog steeds met bakken uit de lucht en na eerst in de verkeerde straat te lopen was ik na 10 minuten zuipende nat in mijn hostel. Voor ik de dag afsluit wilde ik eerst nog geld wisselen om de hoek en tot het station wandelen voor morgen. Het stationsgebouw is groot en totaal leeg en verlaten. Door de ramen kon ik de sporen zien aan de andere kant en rijen vol met geroeste en afgedankte tweede hands westerse rijtuigen. Ja, het eerste beeld van de Albanese spoorwegen voldoet aan de verwachtingen.
Op de terugweg heb ik nog wat vettige kip met gebakken aardappelen gegeten en voor mij was de dag volledig gedaan. Schoenen, kousen, vest, hoed … alles is doornat en ik ben koud. MEER DAN TIJD binnen te vluchten in mijn hostel dat ietsje warmer is dan buiten.



Praktisch : er was maar één bus per dag die de grens oversteekt naar Albanië. Om 12h35 vertrekt er een bus naar Shkoder, Durres en Tirana. Vanuit Tirana komt deze bus een tweetal uur eerder aan in het busstation.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten